Osierocone dzieci, czyli te, które doświadczyły braku wsparcia emocjonalnego, odrzucenia lub zaniedbania ze strony rodziców lub ich fizycznej śmierci, często w Życiu doświadczają trudności w budowaniu swojej tożsamości.
Co istotne, dotyczy to zarówno dzieci, jak i już osób dorosłych, które doznały traumy osierocenia w dzieciństwie i redefinicja programu osierocenia na program “stania się” stała się ich główną potrzebą i motywacją życiową.
Poszukiwanie własnej tożsamości jest fundamentalnym procesem rozwojowym, który polega na definiowaniu siebie, swoich wartości, przekonań i celów życiowych. Dla osieroconych dzieci ten proces może być bardziej skomplikowany i wymagający.
Osierocone dzieci nie wiedzą, kim są. Potrzebują STAĆ SIĘ - stać się sobą, zaistnieć w sobie, doświadczyć bycia SOBĄ. To ich kluczowa potrzeba życiowa i największa podświadoma motywacja działania. To sprawa życia lub śmierci - śmierci emocjonalnej w postaci doświadczania pustki życiowej i braku sensu życiowego, zapętlenia umysłu w permanentnym braku lub nawet śmierci fizycznej w wyniku potężnego kryzysu zdrowia psychicznego i nieprzepracowanej traumy osierocenia.
Osierocone dzieci mogą mieć trudności z odczuwaniem własnej wartości i znalezieniem swojego miejsca w życiu (celu i sensu), dlatego dążą do poszukiwania swojej tożsamości poprzez różne ścieżki, takie jak:
Eksploracja różnych ról i tożsamości: Osierocone dzieci mogą eksperymentować z różnymi rolami społecznymi, zainteresowaniami i stylami życia, aby znaleźć to, co najlepiej odpowiada ich osobowości i potrzebom.
Ustalanie granic i wartości: W procesie budowania tożsamości dzieci muszą ustalić swoje granice, wartości i przekonania, które definiują ich jako jednostki. Dla osieroconych dzieci jest to szczególnie istotne, ponieważ mogą mieć trudności z określeniem swoich granic i potrzeb, ponieważ nie mają zdrowych wzorców i punktów odniesienia z domu rodzinnego.
Poszukiwanie swoich pasji i zainteresowań: Odkrywanie pasji i zainteresowań może pomóc osieroconym dzieciom w zrozumieniu siebie i swoich talentów oraz w budowaniu poczucia własnej wartości i znaczenia dla samych siebie.
Akceptacja własnej przeszłości i doświadczeń: Dzieci potrzebują zaakceptować i zrozumieć swoją przeszłość, w tym doświadczenia związane z osieroconiem emocjonalnym lub fizycznym, aby móc się rozwijać i spełniać życiowo.
Uznanie i wyrażanie swoich emocji: Dzieci potrzebują nauczyć się rozpoznawać i wyrażać swoje emocje, aby lepiej zrozumieć siebie i budować zdrowe relacje z innymi, w tym rozpoznawać potencjalnie zdrowe relacje i te toksyczne, narcystyczne, których same stały się ofiarami.
Znalezienie wsparcia i przynależności: Poszukiwanie tożsamości może wymagać wsparcia i przynależności do społeczności lub grupy ludzi, którzy wspierają rozwój dziecka i pomagają mu lepiej zrozumieć siebie.
Ważne jest, aby osierocone dzieci, jako dzieci i już jako osoby dorosłe, miały dostęp do wsparcia emocjonalnego, terapii i mentorstwa, które pomogą im w procesie budowania tożsamości i rozwijania zdrowego poczucia samych siebie. Praca nad budowaniem tożsamości może być długa i trudna, a nierzadko również bolesna, ale ważne jest, aby osoby z traumą osierocenia miały możliwość odkrywania siebie i swojego potencjału, by mogły rozwijać się jako jednostki, spełnić życiowo, czyli właśnie STAĆ SIĘ.
Ewelina Naturia Pańczyk
Psychotraumatolog, Terapeuta Świadomości, Naturoterapeuta
Instytut Świadomości
#programytraumy #pętle #pętletraumy #pętleumysłu #ewelinanaturiapanczyk #instytutswiadomosci #narcyz #narcyzm #empata #zaburzenienarcystyczne #toksyk #toksycznarelacja #trauma #terapiatraumy #zdrowiepsychiczne #psychologia #psychotraumatolog #rozwojswiadomosci